Dla chłopców i dziewcząt

Rybcia

Pisze ktoś z was wiersze? Może teksty piosenek? Wszystko zamieszczajcie tu!

Fasolka

napisałam kilka wierszy, a nawet założyłam z koleżankami zespół.
oto kilka wierszy:
Książki
Każdy z nas czyta książki,
niektórym czyta mama,
a innym znowu tata.
Czytamy książki cienkie,
Czytamy książki grube,
Czytamy przygodowe
I histeryczne też..

Czytajcie książki drodzy moi ,
by mądrym być jak nikt na świecie.
Te mądre książki,
Wesołe książki,
Czytajcie jakby nie było nic piękniejszego na świecie.

Pytanie do dzieci.
Bawimy się nimi co dzień,
są z plastiku, metalu i drewna.
Czy już wiecie o co chodzi?
Tak, chodzi o zabawki.
Gdy przychodzi zły humorek
Hani, Wojtka czy też Ani,
czy we wtorek czy w środę,
zawsze przyjdą w podwieczorek.

Rybcia

ale fajoskie! Nie no COOL

Fasolka

zawstydzasz mnie Embarassed

, ale dzięki.

Fasolka

oto jeszcze jedem wiersz:
Mama
Każda mama jest kochana
I bardzo lubiana.
Każdy lubi swoją mamę,
chociaż czasem trochę kłamię,
zawsze wybaczy, przeprosi,
pocieszy
MOJA NAJUKOCHAŃSZA MAMA!!!

Fasolka

ostatnio zaczęłam pisać opowiadanie. jeszcze nie skończyłam, ale jak skończe to na pewno je tu umieszcze. Moge tu umieścić tekst jedne z piosenek, które śpiewamy w moim zespole, chcecie?

Rybcia

Ja pamiętam, że kiedyś chciałam napisać książkę...

Fasolka

Jak byłam w chyba 2 klasie to zaczęłam pisać książkę o nowych przygodach Kubusia Puchatka.Za bardzo nie chciało mi się pisać.
Moja koleżanka napisała już kilka książek, ale ja wole czytać niż pisać.

natalcia

Hę, hę...

Ja oczywiście, nic nie piszę, też wolę czytać, ale nie chciałam o tym. Oto moja twórczość:

[link widoczny dla zalogowanych]

jak wam się podobają?

Rybcia

Fasolka · Wysłany: Nie 10:06, 19 Mar 2006 Temat postu:

0statnio napisałam wiersz dla mojej pani Od angielskiego
A oto on:
Język angielski bardzo lubimy,
I klasówki z niego też.
Nasza Pani bardzo miła,
prawie nigdy nie denerwuje się.
Kiedy któraś coś zapomni wtedy np. wstawi,
Choć nie zawsze jest spokojnie
I czasem śpiewamy
Pani zawsze śpiewa razem z nami.

Pani nasza Cios się nazywa
Ale nigdy nie jest niemiła.
Zawsze pomoże, pocieszy, wytłumaczy
I dlatego tak ją lubimy!!

Fasolka

oto legenda o Zawierciu (tam mieszkam), którą miałam wymyślić na historię:

Legenda o pięknej Oliwii i walecznym Henryku

Dawno, dawno temu, kiedy Zawiercie było jeszcze malutką osadą, przyjechał do niego młody i piękny szlachcic Henryk Kamieński.
Wybudował pałacyk, w którym zamieszkał – nie przetrwał on do dziś, ponieważ został zburzony.
Henryk spotkał piękną Oliwię i zakochał się w niej od pierwszego spojrzenia. Niestety rodzice Oliwi nie zgadzali się na ślub córki z Henrykiem, ponieważ mieli już dla niej upatrzonego kandydata o wiele bogatszego od Henryka – Fryderyka von Knott’a. Tu trzeba dodać, że rodzice Oliwi byli bardzo chytrzy na pieniądze.
Zakochani bardzo się zmartwili, a Oliwia nie chciała wyjść za mąż za Fryderyka. Mieszkał on na zamku w Podzamczu. Henryk postanowił, że będzie walczył o ukochaną i wyzwał Fryderyka na pojedynek. Jak postanowił tak zrobił.
Pojechał do zamku, zobaczył Fryderyka, który czekał na niego przed bramą zamkową. Henryk dojechał do niego na koniu, zsiadł i zaczęła się walka. Fryderyk jednak nie walczył uczciwie. Kiedy Henryk powalił go na ziemię – ten próbował sypnąć mu piaskiem w oczy. Na szczęście Henryk zdążył się uchylić i pierwszy zadał cios przeciwnikowi. Cios okazał się śmiertelny i w ten sposób udało mu się przezwyciężyć Fryderyka.
Po powrocie do Zawiercia pojechał do Oliwi i zastał ją płaczącą. Oliwia myślała, że Henryk już nie wróci. Lecz kiedy tylko on powiedział jej co zrobił od razu rzuciła mu się na szyję.
Kilka miesięcy później wzięli ślub, a po roku urodziła im się córka i syn, którym nadali imiona: Olimpia i Horacy.
Po kilku latach Zawiercie stało się miastem, natomiast w ruinach zamku w Podzamczu o 12 w nocy pojawia się Fryderyk na koniu z szablą uniesioną do góry, jakby chciał walczyć dalej.
Od tej pory Henryk i jego rodzina żyli długo i szczęśliwie.
Koniec.

No a to opowiadanie na Polaka:

Pogromczynie duchów

Pewnego słonecznego dnia wybrałam się z koleżanką Malwą na wyprawę do tajemniczego zamku.
Słyszałam, że tam straszy.
Zabrałyśmy latarki, coś do jedzenia i poszłyśmy.
Gdy dotarłyśmy do zamku okazało się, że tam wcale nie świeci słońce. A wtedy było bardzo gorąco.
Zapukałam do drzwi (tak z przyzwyczajenia), a one otworzyły się same. Weszłyśmy. Wszędzie było okropnie dużo pajęczyn i pająków, a ja się ich strasznie boję. Były tam też zbroje rycerzy i czułam się jak w opuszczonym muzeum.
Nagle zza rogu usłyszałam czyjś śmiech. Obróciłam się, ale nie zobaczyłam nikogo. Zadałam Malwie pytanie:
- Czyj to śmiech?
Ona nic nie słyszała, a śmiech powtórzył się znowu. Teraz obie usłyszałyśmy. Naraz ze ściany wysunął się duch księżniczki. Przestraszyłyśmy się tak, że w pierwszym momencie prawie zemdlałam.
Księżniczka-duch powiedziała, żebyśmy się jej nie bały, bo ona nam nic nie zrobi. Śmiał się natomiast jej zły brat, który został zabity za przestępstwo jakie popełnił. Kiedy Eliza (tak miała na imię księżniczka) nam to powiedziała ze ściany „wypłynął” drugi duch. W sercu miał szablę, którą został zabity. Domyśliłyśmy się więc, że to brat Elizy.
Znowu zaczął się potwornie śmiać, a my znowu się przestraszyłyśmy.
Aż tu nagle ze ściany wyleciał duch ubrany w czarne ubranie i na czarnym koniu.
Chwycił nas i porwał. Leciałyśmy z nim i w końcu zrzucił nas z konia i wylądowałyśmy w lochu.
Było tam tak strasznie, że nawet szczury, które tam były pochowały się do swoich norek.
Nie mogłyśmy stamtąd wyjść, ale na szczęście z pomocą przyszła nam Eliza. Niestety, kiedy przyszła powiedziała, że nie ma klucza i, że nie może nam pomóc.
Uwolniłyśmy bowiem starą klątwę, która głosi, że kiedy ktoś wejdzie do nawiedzonego zamku i zobaczy lub usłyszy któregoś z duchów uwalnia je z zamku, co powoduje zamęt wśród mieszkańców miasta. Nie mogłyśmy nic zrobić, bo nie miałyśmy jak wyjść.
Nagle wpadłam na pomysł. We włosach miałam wsuwkę. Wypięłam ją i włożyłam do dziurki od klucza. Przekręciłam i udało mi się otworzyć drzwi. Szybko wybiegłyśmy, ale tego co zobaczyłyśmy nie da się opisać. Miastem zawładnęły duchy – były dosłownie wszędzie i straszyły wszystkich ludzi. Szybko razem z Malwą zaczęłyśmy myśleć jak odesłać te duchy z powrotem.
Wtem Malwa wpadła na pomysł, żeby wciągnąć je do odkurzacza lub czegoś podobnego.
Szybko pobiegłyśmy do domu po odkurzacze. Kiedy przyszłyśmy nie miałyśmy jak ich podłączyć.
Na szczęście znalazłam kontakt. Włączyłyśmy odkurzacze i zaczęłyśmy je wciągać.
Po skończonej pracy zaniosłyśmy odkurzacze z zawartością do zamku i tam „wydmuchałyśmy” duchy.
Klątwa prysła i duchy wróciły do domu. My również.
To była wspaniała przygoda.

KONIEC

I co fajne??

maciek0

super niezłe masz talent musisz wystąpić w mam talent ! Heh super normalnie bardzo fajnie się czytało a ja mam takie

szedł sobie chłopak przez las aż nagle zobaczył dzika wiał co sił aż się pod knoł o kamień i nagle zobaczył w tym dziku znajomego rudo bardzo się ucieszył poszli do świata magii tam były syrenki smoki ale przyjazne a ich panem był mały chłopczyk który nazywał się bestia nie wiedziałem czemu nazywał sie włąsnie tak spytałem rudo dlaczego tak a on odpowiedział mi że co noc ten chłopak zamienia sie w bestie i tylko jeden eliksir mógł go odczarować spytałem się jaki rudo odpowiedział mi kwiaty curgi zmieszać z zwykłą wodą wiec pomyślałem że sprubuje znaleść ten kwiat wiec wyruszyłem w droge szłem przez las góry i rzeki az nagle ujrzałem ten kwiat, szybko pobiegłem do niego az nagle złapało mnie dwóch bandytów wsadzili mnie na samochód i pojechali do królowej ciemności i zobaczyłem ją była cała czarna tylko głowa biała aż wpadło żołnierzy i zabiło wiedźmie a dzieciak został w świecie magii

no i co podoba się?